Samen is ook hier beter. Dat was wel de korte conclusie van bewoners na een online bijeenkomst over community prepping: het gezamenlijk voorbereiden op een grote crisis, waarbij je tijdelijk op jezelf aangewezen bent.
De kans op zo’n crisis neemt toe, zoveel is wel duidelijk. We worden er door de overheid voor gewaarschuwd in campagnes. Op het nieuws zien we hoe overstroomde steden zichzelf moeten redden. Je kunt alles zelf proberen te regelen, maar het is slimmer, handiger en gewoon efficiënter als je dat samen doet. Leer elkaar dus nu alvast kennen en bespreek goed wat je aan elkaar hebt, zegt Annerike Hekman van LSA.
“De coronapandemie -hoe ellendig ook- ons collectief geheugen verrijkt. Als het nodig is, willen buren elkaar helpen, bleek toen. Ze brengen elkaar soep, doen een paar boodschappen doen, belhulplijnen, even stofzuigen. We durfden weer te vertrouwen op solidariteit.”
“Gisteravond gingen we met een aantal actieve bewoners uit het LSA bewoners netwerk in gesprek over community-based preppen – dat is kort door de bocht, niet spullen verzamelen maar vaardigheden en contacten. Centraal stond de vraag: Hoe willen we reageren op een dreiging of crisis? En hoe kan je als actieve bewoners (liefst zonder een crisis) dat vertrouwen op solidariteit laten groeien?
Het was een open en verkennend gesprek, maar zet een groepje actieve bewoners bij elkaar en je krijgt natuurlijk meteen een lijstje praktische tips over community-based preppen, vaardigheden die we kunnen inslaan, net zoals blikken bonen.
Community based-preppen blijkt dus eigenlijk ook werken aan gemeenschapskracht. Dat draagt niet alleen bij aan meer woonplezier, maar zal ook voor de samenleving steeds noodzakelijker worden om weerbaar te zijn.”
Hieronder lichten we een paar vaardigheden uit:
Er is “hulpverlegenheid”. Mensen durven niet om hulp te vragen. We moeten leren vragen te stellen aan elkaar. Als actieve bewoners kan je daarin een voorbeeld geven door nu al vaker lichte vragen te stellen; Wie heeft een ladder voor mij? Wie kan helpen met een lampje indraaien? Ik heb teveel patat besteld, wie komt het halen?
Een fijnmazig netwerk in de buurt zorgt voor veerkracht. Elkaar helpen is makkelijker als je elkaar al een beetje kent. Neemt je buurvrouw medicijnen? Kunnen de mensen uit het flatje zelf beneden komen zonder lift? Neem iets meer tijd voor dat praatje op straat of een kopje koffie hier en daar.
We zijn gewend geraakt om alles voor onszelf te fixen en dat alles een economische uitwisseling is. Maar hoe inclusief is dit? Het kan ook anders. En stel ook binnen de nieuwe deeleconomie-initiatieven telkens de vraag of iedereen uit de buurt aan kan sluiten.